چاپ

میانسالی ، تهدیدی برای ایمنی  

براساس آمار سازمان هواپيمايي كشوری ايالات متحده، نيمي از كاركنان تعميرات و نگهداي اين كشور بيش از 45 سال دارند. اين گروه با كاهش قدرت شنوايي، بينايي و ساير بيماري هاي ناشي از افزايش سن روبرو هستند. البته در بعضي از موارد مي توان خطرها و آسيب هاي ناشي از اين ناتواني ها را كاهش داد يا محدود كرد.

همچنان كه سن كاركنان افزايش می یابد، بعضي از ناراحتي هاي جسماني آشكار مي شود. يكي از اين موارد كه همه با آن آشنا هستند پير چشمي است. در اين حالت ، چشم به سختي مي تواند روي اشياء در فاصله هاي نزديك متمركز شود. اين نارسایی در كساني كه 40 سالگي را پشت سر گذاشته اند بروز مي كند ولي در بعضي  از موارد قبل از 40 سالگي نيز مشاهده شده است. در اين صورت نوشته هاي ريز به سختي خوانده مي شود.

در بعضي از موارد تمركز چشم بر فاصله هاي نزديك دشوار مي شود. نارسایی در تمركز چشم ناشي از كاهش انعطاف پذيري عدسي چشم و جمع شدن سلول هاي مرده عدسي در طي سالهاي قبل است. عدسي يكي از قسمت هاي چشم مي باشد كه نور را روي شبكيه چشم متمركز مي كند. سپس شبكيه تصوير را به صورت پالس هاي الكتريكي در مي آورد كه به وسيله عصب بينايي به مغز هدايت مي گردد. در زمان جواني، عدسي انعطاف پذيري  لازم را دارد و به راحتي تغيير شكل مي دهد. براي تمركز در فاصله هاي نزديك عدسي گرد مي شود و براي تمركز در فاصله هاي دورتر عدسي نازكتر مي گردد. ولي با افزايش سن و تجمع سلول هاي مرده، عدسي، مانند گذشته نمي تواند گرد شود و در نتيجه چشم نمي تواند روي اشياء در فاصله هاي نزديك متمركز گردد.

كاهش ديد تاثير زیادی بر كارآيي كاركنان فني هواپيما دارد. البته استفاده از عينك مي تواند اين مشكل  را بر طرف كند ولي براي داشتن يك ديد خوب و واضح حركت چشم و تغيير زاويه  سر ضروري است.

در بسياري از امور تعميرات و نگهداري، سرعت انجام كار نقش مهمي دارد زيرا هواپیما بايد زودتر آماده پرواز شود تا براي شركت در آمد زايي داشته باشد ولي زماني كه شخص مورد نظر از عينك استفاده مي كند، دقت عمل جاي خود را به سرعت انجام كار مي دهد. به عبارت ديگر براي اطمينان از دقت كار بايد از سرعت عمل كاسته شود.

اين نكته اي است كه واحد پزشكي هوايي سازمان هواپيمايي كشوري ايالات متحده به آن تاكيد دارد و به شركت هاي هواپيمايي توصيه مي كند تا براي حفظ ايمني پروازها بر اين نكته ها توجه داشته باشند.

كاهش شنوايي

يكي ديگر از عوارض ناشي از افزايش سن، كاهش ميزان شنوايي است ولي كاهش شنوايي ناشي از افزايش سن در ميان نيروي كار كه هنوز دوران كاري خود را سپري مي كنند در حدي نيست كه كارآيي شان را كاهش دهد. براساس بررسي هاي انجام شده  به وسيله سازمان هواپيمايي كشوري ايالات متحده، عوامل عمده كاهش شنوايي كاركنان  فني هواپيما قرار گرفتن در معرض سر و صداي زياد، مواد حل كننده و سوخت هواپيما است. بدون شنوايي مناسب، محل كار به يك مكان خطرناك تبديل مي شود. زيرا احتمال دارد اين افراد دستور العمل ها  را خوب نشنوند و به هشدارهاي صوتي پاسخ  ندهند.

پژوهش ها نشان مي دهد كه كاهش شنوايي كاركناني  كه در معرض سر و صدا هستند. در افراد بالاتر از 55 سال چهار برابر بيشتر  از افراد 25 سال است. كساني كه سالها  در صنعت هواپيمايي كاركرده اند، بيشتر از ديگران دچار كاهش شنوايي مي شوند. براساس همين پژوهش ها 20درصد از كاركنان تعمير و نگهداري كاهش شنوايي  چشمگيري داشته اند. نتيجه اين پژوهش ها به شركت هاي هواپيمايي توصيه مي كند تا نسبت به استفاده از تجهيزات حفاظت از شنوايي تاكيد بيشتري داشته باشند.  از آن جمله مي توان به استفاده  از ابرهاي كاهش صدا، گوشي هاي محافظت كننده، اکوستیک اتاق استراحت كاركنان و غیره اشاره كرد.

افزايش وزن 

يكي از پژوهش هاي انجام شده به وسيله سازمان حفظ سلامت نيروي كار در ايالات  متحده نشان مي دهد كه 20 درصد از نيروي كار در اين كشور به اضافه وزن بيش از حد يا همان چاقي دچار هستند. اگرچه هنوز بررسي هايي درباره ارتباط چاقي و ايمني در هواپيمايي صورت نگرفته است ولي سازمان هواپيمايي كشوری  ايالات متحده به شركت هاي هواپيمايي توصيه مي كند تا براي جلوگيري از خطاهاي انساني نسبت به حفظ سلامت كاركنان خود كوشاتر باشند.

افزايش وزن در بين كاركنان مي تواند سطح سلامت را كاهش دهد. زيرا اين كاركنان بيشتر از ديگران در معرض بيماري هاي قلبي عروقي و تنفسي قرار دارند. كاهش سطح سلامتي كاركنان مي تواند ضريب ايمني را نيز كاهش دهد. احتمال دچار شدن به ناراحتي  هايي مانند فشار خون و ديابت  از نوع دو نيز افزايش مي يابد. تنها در سال 2008 در ايالات متحده، بيماري هاي ناشي از افزايش وزن 147 ميليارد دلار براي شركت هاي بيمه هزينه داشته است. علاوه بر آن نزديك به 9 ميليارد دلار هزينه ناشي از غيبت به خاطر بيماري هاي ناشي از اضافه وزن بر آورده شده است.

بررسي هاي انجام شده مشابه در كانادا، چين  و سوئد نيز نتايج مشابهي را نشان مي دهد. غيبت اين كاركنان از كار، بهره وري را كاهش مي دهد. علاوه بر آن بررسي هاي  انجام شد ه حاكي از آن است كه كاركنان داراي اضافه وزن نسبت به كاركنان ديگر بهره وري كمتري دارند. زيرا اين افراد  به سختي مي توانند بر كاري كه انجام مي دهند متمركز شوند و سرعت انجام كارشان نيز كاهش مي يابد. پس با توجه به اين موارد مي توان نتيجه گرفت كه افزايش وزن باعث كاهش كارآيي و بهره وري مي شود و به خاطر كاهش سرعت انجام كار و تمركز كمتر ،عوامل انساني خطر آفرين در رفتارهاي كاري همين افراد شكل مي گيرد كه مي تواند به كاهش ضريب ايمني بيانجامد.

مواد خطر ناك

قرار گرفتن در معرض مواد خطرناك يا حتي شرايط كاري نا ايمن نيز مي تواند به آسيب هاي جبران ناپذيري بيانجامد. يكي از مواد بسيار خطرناكي كه مي تواند به صورت پنهان بر سلامتي كاركنان آسيب بزند. گرد سرب است كه به صورت پودر بسيار نرم با لایه اي بسيار ريز در همه جاي كارگاه بنشيند.

سرب در سوخت هواپيما وجود دارد كه پس از ريختن سوخت به زمين و بخار شدن آثارش بر جاي مي ماند. سند بلاست كردن شمع موتورهاي پيستوني هواپيما مي تواند مقدار قابل توجهي سرب بر جاي بگذارد. در نتيجه نظافت ضعيف كارگاه ها و قرار دادن غذاخوري در كنار كارگاه مي تواند خطر آفرين باشد.

هميشه اين تفكر در بين اين گروه از كاركنان وجود دارد كه تنها با چند بار قرار گرفتن در معرض اين مواد آلوده كننده دچار مسموميت نمي شوند. از جمله علائم مسموميت سرب در دراز مدت مي توان به اين موارد اشاره كرد : سردرد، درد مفاصل و عضلات، احساس ضعف عمومي، خستگي، حساس شدن به رفتارها ،افسردگي، يبوست و ناراحتي هاي گوراشي. اگرچه بسياري از مقررات سازمان هاي كار در جهان همواره در پي جلوگيري ازقرار گرفتن بيش از حد مجاز در معرض اين ماده خطرناك است ولي مسموميت به هر ميزان اندك مي تواند به فشار خون، از كار افتادن كليه ها و از دست دادن توان باروري بيانجامد.

آرتروز و فشار خون از بيماري هايي به شمارمي آيند كه در كاركنان بالاي 55 سال مشاهده مي شود. مسموميت سرب مي تواند زمينه ساز بروز اين بيماري ها باشد. قرار گرفتن در معرض مواد خطرناك ديگر مانند حل كننده ها نيز مي تواند به بيماري هايي مانند ناراحتي هاي قلبي منجر گردد. استفاده نادرست از ابزار مي تواند شخص را به مشكلات عضلاني و مفصلي دچار كند. بعضي از مواد حل كننده نيز حساسيت هاي پوستي به وجود مي آورد.

در زمان جنگ اول جهاني، بسياري از كاركنان هواپيما سازي بريتانيا و آلمان در اثر قرار گرفتن در معرض مواد خاصي كه براي جمع كردن روكش پارچه اي هواپيما استفاده مي شد جان خود را از دست دادند. اين ماده كه از راه پوست جذب بدن مي شود به كبد آسيب مي زند و پس از يك بيماري طولاني  و دردناك شخص را از پاي در مي آورد. پس از بررسي هايي كه در دو كشور صورت گرفت، آشيانه ها به تهويه بهتر مجهز شدند. كف آشيانه با مواد ضد آب پوشانده شد تا به جاي نشت كردن مواد به زير زمين، در مخزن ها جمع آوري شود. و همه كاركنان از عينك هاي ايمني استفاده كردند. درمدت زمان كوتاهي پس از اجراي اين موارد، مرگ و مير كاركنان هواپيما سازي به صورت چشمگيري كاهش يافت.

پس با توجه به آنچه كه تاريخ به ما آموخته است، هميشه اين احتمال وجود دارد تا با به كار بستن تدابير مناسب از  آسيب هاي جبران ناپذير ناشي از محيط كار جلوگيري كرد.  

We use cookies to improve our website. By continuing to use this website, you are giving consent to cookies being used. More details…