به گزارش منابع جهانی ، سال 2017 نسبت به سه سال قبل خود ، سال پر تحرکی برای خطوط هوایی بود. 

پس از گذراندن دو رکود اقتصادی، رشد جهانی صفر یا بسیار کم، مشکلات متعددی که سبب تغییرات مدیریتی یا توقف فعالیت شرکت های هواپیمایی شد و میزان ترس مسافران از تروریسم و بی ثباتی های جهانی که دیگر به حد نهایت خود رسیده بود، سال 2017 به فرصتی مناسب برای صنعت هوانوردی تبدیل گردید. به نظر می رسد این روند مثبت در سال 2018 بیش از گذشته ادامه یابد.
رشد خطوط هوایی و ناوگان هواپیمایی آنان به طور واضح فرصت های بیشتری را در اختیار خلبانان جوان و خلبانان باتجربه می گذارد تا نه تنها در دوره کاری خود پیشرفت کنند بلکه پرواز با هواپیماهای بزرگتر را تجربه کرده و حتی در شرکت های هواپیمایی بزرگتر استخدام شوند. شماری از این شرکت ها مدتی است که نیروی جدیدی استخدام نکرده اند.
هم چنان که تعداد بیشتری از هواپیماهای جت مسافربری پهن پیکر در سراسر جهان به پرواز در می آیند، اکنون خلبانانی که پیش از این خود را برای پروازی طولانی در دوره کاری با هواپیماهای بدنه باریک آماده کرده بودند به فکر پرواز به عنوان کمک خلبان بر روی هواپیماهای پهن پیکر افتاده اند.
اکنون انتخاب ها و فرصت های بیشتری در اختیار خلبانان قرار دارد، اما برای این کار باید استانداردها و الزامات ویژه آن را داشته باشند. تنها این نکته که شرکت های هواپیمایی به خلبانان بیشتری نیاز دارند به معنای آسان گرفتن استانداردها نیست. در مواردی دیده شده است که خلبانان زیادی از نظر تجریه کاری برای این شغل جدید مناسب هستند اما هنوز برای این کار آمادگی کافی را ندارند. باید توجه داشت کسب آمادگی کافی برای افزایش بهره وری کاری از نکات بسیار مهم است.
جابجایی های زیادی در بین شرکت های هواپیمایی در سال 2017 رخ داده و نه تنها شرکت های رقیب به دنبال خلبانان با تجربه و دارای صلاحیت پرواز با هواپیماهای بزرگتر هستند بلکه تطمیع آنان نیز به فرهنگ تبدیل شده است. ارزش های مثبت و فرهنگ تیمی خط هوایی نیروی محرکه ای برای خلبانان است تا میزان ارشدیت خود را در نقش فعلی شناخته و در محیطی که ارزش آنها بیشتر احساس شود ، جای گیرند.
این موضوع دو طرفه است، اگر خلبانان از کار در شرکت هوایی خود راضی باشند در نتیجه اکثر آنان به کار خود ادامه می دهند، بحث ارشدیت نیز نکته مهمی در ادامه کار است و تنها عوامل منفی است که باعث تمایل آنان به حضور در شرکت های دیگر می شود. در ادامه تعدادی از این نکات منفی آمده است:
مشکلات قراردادهای کاری .
مشکلات ارتباط میان مدیریت و بدنه خلبانان .
ادغام خطوط هوایی ، از بین رفتن فرصت شغلی ، تعلیق ارشدیت .
وضعیت خلبانان، نیازها، خستگی و ...
اختلاف سلیقه در پرداخت ها
پشتیبانی نیروی انسانی و حل مشکلات
مشکلات ناشی از عدم رشد شرکت
شرکت های هواپیمایی که تمرکز زیادی بر فرهنگ سازمانی دارند به دنبال جذب افرادی هستند که ناامید شده واحساس کم ارزش بودن می کنند. آن تعداد از خطوط هوایی که توانایی تزریق پول بیشتر به نامزدهای تصدی این شغل را دارند سهم خوبی از بازار را در عقد قراردادهای کوتاه مدت تر 2 تا 4 ساله می برند.
اما دلایل اصلی خلبانان برای رفتن به شرکتی دیگر چیست؟
عدم پیشرفت به علت سکون میزان رشد شرکت
پاداش ها
فرهنگ مدیریتی تیمی منفی یا نامناسب
نبود تنوع در پروازها یا انتخاب هواپیمایی دیگر در ناوگان